‘Mam, mag ik vlaggetjes op m’n wangen?’ Een enthousiaste Febe stuitert aan de ontbijttafel. Koningsspelen 2022! Naast een oranje-outfit horen daar natuurlijk vlaggetjes op de wangen bij. ‘Ik weet niet of ik nog zo’n vlaggetjestift heb. Misschien in het tasje van de nagellak.’ Ik loop naar de kast en pak het tasje. Het tasje staat half open en een beetje los daarop wiebelt een potje nagellak. Iets te enthousiast pak ik het tasje en… het potje nagellak valt. KAPOT! Een grote knalroze vlek op m’n lichtgrijze tegels, spetters op de witte muur en deurpost. ‘Aaaahhh…’ gil ik uit. Omdat manlief niet snel genoeg reageert (vind ik 😉), foeter ik richting de ontbijttafel: ‘Je hoeft niet te komen helpen, hoor. Ik red het wel!’…

‘Zal ik Febe naar school brengen? Kun jij nog even orde op zaken stellen voordat de andere moeders komen!’ Dankbaar neem ik het aanbod van m’n lieve vriendin aan nadat ik haar verteld heb van m’n chaotische start van de dag. Deze ochtend komen we als moeders samen om te bidden voor de school van onze kinderen. Ik ruim nog even wat op en zet de waterkoker aan. De moeders druppelen langzaam binnen en op de achtergrond hoor ik het geroezemoes van deze lieve vrouwen. In m’n hoofd ben ik alleen nog vol van de knalroze nagellak en de onrust die dat gegeven heeft deze ochtend. Tja, hoe ga ik dit loslaten? Hoe kom ik weer in de rust zodat ik er deze ochtend gewoon kan zijn? Nadat de moeders voorzien zijn van een bakkie, besluit ik om het maar gewoon open te gooien. Ik deel met hen mijn avontuur met de nagellak. ‘En weet je wat ik eigenlijk het meest frustrerend vond? Dat ik niemand anders de schuld kon geven’, sluit ik mijn verhaal af. Een lachsalvo volgt. En weet je wat er op dat moment gebeurt? Op dat moment verdwijnt m’n onrust als sneeuw voor de zon. Kan ik m’n chaotische start van de dag loslaten…

‘Laat los en je zult losgelaten worden’
Lukas 6:37