Een paar dagen later…

De zakdoekjes die ik in mijn tas had, heb ik maandagavond niet nodig gehad. Terwijl ik je zo zag, kon ik alleen maar meegenieten. En wat was ik trots op je! Hoe je op het podium stond, je rol zo goed speelde én genoot van ieder moment…

Maar vandaag zitten de tranen hoog. Voelt het anders. Het einde van een mooie tijd die is geweest. Vanmorgen hebben jij en ik dit samen nog gevierd. Jij een lekker ontbijtje en ik een heerlijke Latte Macchiato met een gebakje. Jij vol enthousiaste verhalen en ik met een zwaar gevoel. Nog even én dan wordt jouw wereld groter. Jij hebt er zin in. En ik weet dat het goed is. Je bent toe aan een nieuwe school. Maar toch is er ook die andere kant… Die kant van willen vasthouden wat er nu is én de tijd even stilzetten. Maar ik weet ‘voor alles is een tijd!’ Nu is de tijd van afscheid. Afscheid van een fase in jouw leven. En daar mag ik best even bij stilstaan én een traantje wegpinken. Terwijl ik dit schrijf, laat ik m’n tranen dan ook even gaan. Maar niet te lang, want afscheid nemen betekent ook een nieuw begin. Een nieuw begin in jouw leven…

‘Voor alles wat er gebeurt is er een uur
Een tijd voor alles wat er is onder de hemel
Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen’
Prediker 3:1 en 4 NBV