Ik sta buiten een praatje te maken met de buurvrouw. Ondertussen komt er een bestelbusje aanrijden die voor ons huis stopt. Een bloemist. Terwijl de bezorger uit de auto stapt om de bloemen te pakken, vraagt de buurvrouw zich hardop af voor wie dit zal zijn. ‘Jan Kees is jarig en ik denk dat de bloemen voor hem zijn’, zeg ik lachend tegen de buurvrouw. Ieder jaar krijgt Jan Kees van zijn collega’s een bos bloemen, zo ook dit jaar! Een prachtige bos waar ik heel blij van word! ‘Oh, gefeliciteerd! Wat leuk’ reageert de buurvrouw. Ondertussen komt ook Jan Kees aanlopen. Ze feliciteert hem en Febe vertelt trots dat papa vandaag 38 jaar is geworden. We maken een praatje over ouder worden. We delen met elkaar dat we vooral dankbaar zijn dat we ouder mogen worden. De buurvrouw vertelt dat zij 58 jaar is. We vragen haar of ze daar moeite mee heeft. ‘Nee hoor, helemaal niet. Ik zou ook geen 20 meer willen zijn’, antwoordt ze. Ze denkt even na ‘maar 40 zou ik op zich nog wel willen zijn’. ‘Waarom 40? vraag ik haar. ‘Het is een mooie tijd. De kinderen zijn al wat groter, meer zelfstandig. Voor jezelf komt er ook weer meer ruimte om dingen te doen. Ook lichamelijk ben je nog fit’, blikt zij terug. Lachend reageert Jan Kees ‘dan hebben we de gouden jaren nog voor de boeg’…

Ouder worden doen we allemaal. De vraag is hoe gaan we hiermee om. Zien we het als een bedreiging of juist als een blessing? Ik moet denken aan een paar dagen geleden. Jan Kees staat voor de spiegel en bekijkt zijn baard: ‘Tjonge, wat wordt die baard grijs’. Lachend kijk ik naar hem: ‘Nu heb ik mijn eigen George Clooney ’!

Lieve schat, de tijd staat je goed. Ik kijk uit naar de jaren die nog voor ons liggen. En ik houd me vast aan het Woord van onze hemelse Vader en dan is ouder worden helemaal niet erg…

‘In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen,
zij zullen fris en groen zijn, om te verkondigen dat de HEERE waarachtig is’
Psalm 92:15